Roeping

Het event van de week is uiteraard de voordracht van Ronald als minister van OC&W. Het gebeurt je niet iedere dag zullen we maar zeggen. Hij ruilt zijn wetenschappelijke topbaan en dito aspiraties in voor een politiek-bestuurlijke functie. Een moeilijke afweging, zeker wanneer je daarin betrekt dat een politieke baan heel wat onzekerder is dan de beschutte wetenschapssfeer. Met een beetje geluk was’ie wellicht ooit in de buurt gekomen van een Nobelprijs of in ieder geval tot nog vele indrukwekkende wetenschappelijke vondsten. De marges van de politiek zijn beduidend smaller en het is in belangrijke mate moeizaam laveren in een wereld van gevestigde belangen. Wat het toetreden tot het politieke bedrijf betreft pas hij wel in de geest van het kabinet, want ik meen dat hij het doet uit “roeping”. Natuurlijk speelt ijdelheid een rol, bij wie niet zou ik denken, en de beleving van het kunnen uitoefenen van een zekere macht. Belangrijker is dat hij vanuit het sociaal-democratische gedachtegoed graag invloed wil uitoefenen op het landsbestuur. Dat bleek al uit zijn columns en zijn betrokkenheid bij de PvdA.
Ik denk dat het prettig voor het land is dat verlichte, erudiete, en zeer intelligente mensen zich beschikbaar stellen voor de politiek. Dat verhoogt de status en het aanzien van de overheid en de politiek waarvan maar al te vaak de zwakke en foute kanten worden belicht. Alleen al vanuit dat oogpunt is zijn keuze een goede. Natuurlijk ook, zoals ik al eens zei tegen een interviewer van de Intermediair, omdat ik nu een minister als vriend heb. Daar kun je mee aankomen op een verjaarspartijtje. Overigens schept die combinatie van vriendschap en zijn publieke functie, zo zie ik het tenminste, enige verplichtingen aan mijn kant. En dat betekent dat je er weinig over zult lezen op deze weblog.