Februarizon

"Weer gaat de wereld als een meisjeskamer open
het straatgebeuren zeilt uit witte verten aan
arbeiders bouwen met aluinen handen aan
een raamloos huis van trappen en piano's.
De populieren werpen met een schoolse nijging
elkaar een bal vol vogelstemmen toe
en héél hoog schildert een onzichtbaar vliegtuig
helblauwe bloemen op helblauwe zijde.

De zon speelt aan mijn voeten als een ernstig kind.
Ik draag het donzen masker van
de eerste lentewind. "

(Februarizon; Paul Rodenko )

Een klassieker voor elke poeziekalender. Het zal er vast in hebben gestaan.Ik heb de hele maand moeten wachten om het te kunnen bloggen. Eindelijk was er gisteren zon, zij het dat er nog geen sprake was van eerste lentewind. In de vijftiger jaren mocht "straatgebeuren" nog, dat zou nu wat moeizamer zijn. Moeilijker vind ik de helblauwe bloemen op de helblauwe zijde. Gaf een vliegtuig toen ook al witte strepen en vormen deze de lijnen van de bloemen die daarom dezelfde kleur hebben als de hemel? Veel beeldspraak, zonder problemen twee keer "als", en dan nog aluinen handen, schoolse neiging en donzen masker: het kan niet op bij Rodenko. Een fijne draak zo aan het eind van deze maand.