Jaarlijks onderhandelt ons bureau namens de rechtspraak met uitgevers over de leverantie aan ons van digitale uitgaven zoals databanken, wetgeving, commentaaredities en tijdschriften.Een van de uitgevers is bijna monopolist op het gebied van juridische vakinformatie en levert veel materiaal voor veel geld.
Normaal is onderhandelen niet mijn sterkste kant. Een aardige verkoper smeert mij makkelijk een te duur bed aan en bij de aankoop van een auto vind ik een te onder uit de kan onderhandelingshouding eigenlijk beneden mijn stand. Stom, stom. Gelukkig kan ik deze tekortkoming compenseren in mijn professionele bestaan en dus is de uitgever de klos.
Nu maakten ze het dit jaar ook wel erg bont. De nieuwbakken sales-manager durfde zonder blikken of blozen - overigens wellicht de kracht van een goede onderhandelaar - te beweren dat hij ons in zijn voorstel al ontzettend had gematst. In plaats van de algemene prijsverhoging van 7% bracht hij ons slechts de helft in rekening. Je wordt niet gevierendeeld maar doormidden gezaagd, maar zo bedoelde hij het natuurlijk niet. Ik beweerde met een minder stalen gezicht dat het van moed zou getuigen de prijzen eens te verlagen. Misschien zou omzetstijging het gevolg zijn . Een dergelijke stijging zou wellicht meer nettowinst opleveren dan de prijzen te verhogen met een grotere kans op een, en op sommige gebieden zich reeds manifesterende, afkalvende vraag.
"Jullie blijven steeds maar draaien aan een lam schroefje", zo had ik hem moeten zeggen. Want die nieuwe uitdrukking van de klussende Sjaak, behoort sinds gisteren tot mijn metaforenrepertoire. Ik bewaar het tot de volgende onderhandelingsronde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten